Izvor slike: tonocosmos.com
Objavljeno: 16.12.2018.
Urednik: Goran Krstić

O Atlantidi je bilo puno reči u istorijskim spisima, međutim u njima postoje oprečni podaci i tvrdnje o postojanju i lokaciji Atlantide. Naime, velike zabune o pogrešnoj lokaciji Atlantide datiraju iz pogrešnog tumačenja grčkog istoričara Hekatena iz šestog veka pre nove ere.

U devetnaestom veku Teozofi tog vremena pogrešno tumače Hekatonove zapise gde se navodi da se Atlantida nalazi na okeanusu potamusu (reka zvana Okean).
U jednom trenutku pojam “potamus” se izostavlja što direktno dovodi do toga da se istraživanja Atlantide preusmeravaju na područje Atlanskog okeana, jer u nazivu ostaje samo “okeanus.”

Takođe Teozofi se oslanjaju na čitanje Timeja koji govori o ostrvu na kome živi visoka civilizacija bez obzira na izostavljanje geografske lokacije.
Svako ostrvo ima svoju vezu sa dnom jer sasvim je logično da bilo koje ostrvo ne pluta samo od sebe, već se nalazi na svom nosaču koji je veza sa dnom.
Kako je Atlantida bila sistem ostrva, gotovo je nemoguće da bez obzira na bilo koju katastrofu svi nosači budu poravnati do ispod nivoa okeana, a kako je dubina Atlanskog okeana od 4.000 do 5.000 metara, nije pronađen nijedan geološki dokaz veze između sistema ostrva Atlantide i dna.
Po ovome gotovo nemoguće je da se Atlantida nalazila u području Atlanskog okeana.

Po informacijama dobijenih od Galaktičke Federacije, naširoko poznata pominjana lokacija Atlantide u području Bermudskog trougla u Atlantskom okeanu jeste bila nekadašnja kopnena oblast u kojoj se nalazila velika kristalna piramida.

Uloga kristalne piramide u to vreme je bila da u sprezi sa drugim piramidama širom planete kao prijemni odašiljač održava tadašnji eterični štit i formiranu energetsku mrežu koja se prostirala oko planete Zemlje.

Ovo nekadašnje kopneno područje nije bilo naseljeno bićima. Nakon velikih tektonskih poremećaja, kristalna piramida se urušila te se sad nalazi na dnu Atlantskog okeana.
Rad piramide je bio poremećen tako što su neplanski bili stvarani vorteksi i portali. Iz tog razloga se kroz istoriju javlja mit o Bermudskom trouglu.
Galaktička Federacija je u međuvremenu sanirala i stabilizovala kristalnu piramidu te sad radi nesmetano u sprezi sa drugim piramidama koje se nalaze na bitnim energetskim čvorištima planete.

Galaktička Federacija je potvrdila da je prava lokacija nekadašnje Atlantide bila u Evropi, u južnom delu Balkanskog poluostrva odnosno teritorija današnje Srbije i jedan deo teritorije BiH.

Takođe ova potvrda se poklapa sa zaključkom Kongresa arheologa, biologa i geologa održanim u Grčkoj 2013 godine, gde su doneli zaključak da se Atlantida nalazila pored reke Dunav, a najvećim delom se prostirala teritorijom Srbije.
Dunav je u to vreme bio vrlo širok te je bio najveća voda Evropskog kontinenta. Sloveni kao tadašnje pleme vode direktno poreklo od visoko razvijene Atlantiđanske civilizacije te su oni starosedeoci Balkanskog područja.

Kako je nekadašnja Lemurijanska civilizacija evoluirala na viši nivo Svesti te je postala duhovno naprednija, iz nje je proistekla poznata Atlantiđanska civilizacija koja je bila izuzetno napredna.
Atlantiđanski gradovi su bili kružnih oblika koji su se sastojali iz više prstenova, najčešće tri prstena.

Prstenovi koji su tvorili gradove imali su za cilj da pojačaju efekat energije koja je kružila.
Pored toga imali su još nekoliko funkcija kao omogućivanje da se energija preraspodeli ka drugim prstenovima kako ne bi došlo do opterećenja.
Takođe su imali ulogu formiranja energetskog polja i na taj način zadržavali energiju u mestu.
Prstenovi atlantiđanskih gradova su takođe imali funkciju podele stanovništa.

U prvom i najužem krugu su obitavali visoko rangirani sveštenici, magovi i inženjeri.

U drugom širem krugu su obitavali obični građani.

U trećem i najširem krugu su bili posetioci, trgovci itd.

Svaki prsten je imao svoj generator energije, najveći je bio centralni generator (današnja piramida Rtanj) koji se nalazio u središtu najužeg kruga atlantiđanskog grada.
Prvi prsten sa centralnim generatorom je obuhvatao veća ostrva na kojima su živeli visoko rangirani sveštenici, Prvosveštenik, magovi, naučnici i visoko rangirani zvaničnici.
Prvosveštenik Reda sveštenstva i magova je bio Plejađanin Učitelj Tot sa titulom Siri.

U prvom prstenu se nalazio veliki grad nalik megalopolisu. Atlantidom je upravljalo Veliko i Malo veće.
S obzirom da su Atlantiđani nasledili od Lemurijanaca u svom genetskom zapisu preterano razvijen ženski princip i desnu hemisferu mozga, pojavila se veća neravnoteža između muškog i ženskog principa odnosno energije.
Kako je došlo do veće neravnoteže tako je došlo do većeg uticaja dualnosti. Kako bi Atlantiđani to ispravili, uveliko su radili na tome da razviju muški princip energije potencirajući razvijanje leve hemisfere mozga, gde su smešteni centri za logiku, racionalnost i proračunatost.
Ovo su radili sa ciljem da dovedu u savršenu ravnotežu dve oprečne energije i tako stope u jednu celinu.
Kako je ponovo došlo do velike neravnoteže tako što je sada primat preuzeo muški princip energije, Atlantiđani su sve više potiskivali ženski princip energije i otišli u drugu krajnjost koja se ogledala u razvijanju njihovog samovoljnog Ega.

Jedna od najvećih katastrofa u istoriji planete Zemlje je bio pad Atlantide koji se desio pre 13.000 godina pre nove ere. Naime, pad Atlantide je bio uzrokovan prolaskom komete koja se približila planeti Zemlji, te je rep komete pogodio tadašnji eterični štit.
Uprkos upozorenjima upućenim Atlantiđanima da pojačaju eterični štit, oni su se oglušili. Eterični štit je pao, te su veći meteori pogodili neka od ostrva, što je uzrokovalo tektonske poremećaje koji su bili vrlo snažni i uslovili poremećaj rada jezgra generatora koji su eksplodirali.

Sve ovo je za rezultat uslovilo pojavu nuklearne zime i potonuće Atlantide. Kako je došlo do pojave veštačke nuklearne zime odnosno ledenog doba, formirali su se veliki ledeni glečeri u području nekadašnjeg Panonskog mora odnosno vodenog basena. Današnja reka Dunav je bila nekadašnja Hiperboreja.
Dunav je bio granica do koje su su se prostirali lednici do 10.000 godina pre nove ere.
Nakon otapanja glečera za rezultat se formiralo Panonsko jezero. To je bila katatrofa velikih razmera koja je uslovila pad ukupne frekvencije Majke Zemlje i ljudske civilizacije.

Preživeli Atlantiđani su u velikom broju migrirali dalje na jug Evrope u Grčku kao i u Egipat gde su se primirili i odlučili da prebivaju u tim zemljama do daljeg.

Vremenom su širili svoj uticaj i učenja u tim zemljama, stoga su stari Grci i Egipćani imali sliku o Atlantiđanima kao Bogovima s obzirom da su bili na nižem stepenu svesti.